Zoiets overkwam mij bij de roman uit 2011 van Elisabeth
Musser met de titel Sinds ik jou ken.
Ik las het boek omdat mijn vrouw het een mooi boek vond en zij dacht dat ik het
ook wel mooi zou vinden. Eerlijk gezegd is het niet zo zeer mijn genre. Dat
heeft niets met de schrijfster te maken, wel met het onderwerp. Of liever
gezegd, de hoofdpersonen. Ik wil mij altijd graag kunnen identificeren met
iemand. Dat vond ik in dit boek wat lastig, het ging over twee meiden van een
jaar of 17 op de middelbare school. Uiteindelijk kreeg het verhaal me te pakken
en las ik het in één ruk uit.
Nu de inhoud. Het boek speelt in de dertiger jaren van de
vorige eeuw In de Verenigde Staten, Atlanta om precies te zijn. Het is
de tijd van de Grote Depressie. Er is veel werkloosheid en als gevolg daarvan
grote armoede. Die treft zelfs vooraanstaande families. Zo ook het gezin van
Perri. Op het moment dat haar wereld instort door een familiedrama, verschijnt er een nieuwe
jongedame op het toneel: Mary Dobbs. Dochter van een straatarm
predikantenechtpaar, dat vrijwillig (?) voor armoede koos in plaats van de luxe
en glamour van de rest van de familie. Er ontstaat tussen Perri en Dobbs een
diepe vriendschap. Arm ontmoet rijk en omgekeerd, twee heel verschillende levensstijlen
raken elkaar. Dat geeft verwarring en vragen. Doordat het verhaal beurtelings
vanuit het perspectief van Perri en Dobbs wordt verteld, krijg je als lezer een
goed beeld van de gedachtengang van beide dames.
Gaandeweg het verhaal treden er allerlei veranderingen op
bij de hoofdpersonen. Zo komt Dobbs de gemeenschap binnen met een rotsvast
geloof in God. Zij heeft ervaren en van haar ouders geleerd, dat God overal in
voorziet. Maar het mondaine leven van de studenten trekt haar aan en ze weet
niet goed hoe ze daar mee om moet gaan. Na enkele schokkende gebeurtenissen
raakt ze haar geloof zelfs bijna kwijt. Bij Perri en haar vriendinnen zie je
het omgekeerde gebeuren. Ze worden door Dobbs aan het denken gezet. Het leven
bestaat niet alleen uit feestjes en mooie kleren. Ze krijgen door Dobbs oog
voor de minder bedeelden, gaan een armenhuis bezoeken en houden mooie acties om
mensen in problemen te helpen. Op een gegeven moment houdt Perri zelfs de
mismoedige Dobbs voor dat God echt bestaat en hen zal helpen.
En zo werd het toch nog een boeiend verhaal om te lezen.
Niet zoetsappig, zoals iemand veronderstelde. Het wordt zelfs nog heel erg
spannend als een paar slechte vrienden betrapt worden op hun list en bedrog.
Wat ik wel heel apart vond, was dat Dobbs op het einde van het boek de hele
geschiedenis weet te reconstrueren, heel kort nadat een verdachte is
gearresteerd. Alsof er geen recherche is die een onderzoek instelt en na een
paar weken pas ieders aandeel heeft vastgesteld.
Sinds ik jou ken
door Elisabeth Musser is in Nederland uitgegeven bij Voorhoeve (uit het Engels vertaald door Hella
Willering) en telt 447 pagina’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten