Nobody

Ik heb lang geaarzeld of ik dit boek wel zou gaan lezen. De korte inhoud zoals die op de website van de bibliotheek wordt weergegeven is heftig:

Een lerares van een middelbare school vermoedt

dat een van haar leerlingen wordt misbruikt

en gaat onderzoeken wat daarvan klopt.

Daar word je niet direct vrolijk van. Dat je denkt: dat lijkt me nou een gezellig boek om eens te gaan lezen. Maar goed, de recensies waren lovend, niet alleen over dit boek, maar ook over de auteur, Mirelle Boersma. Hoogste tijd dus om er toch maar eens aan te beginnen.

En, om meteen maar met de deur in huis te vallen: het boek heeft me van begin tot einde geboeid. Het was moeilijk om het boek weg te leggen als andere bezigheden dat noodzakelijk maakten. Het indringende verhaal is boeiend en meeslepend geschreven.

Ja, indringend, zo kun je het boek wel typeren. Het onderwerp is niet gezellig, de beschrijvingen (die gelukkig nergens te expliciet worden) doen het ergste vermoeden. Knap is wel, dat het verhaal vanuit een verschillend perspectief beschreven wordt: soms vanuit de bewuste leerling, soms vanuit iemand die bij duistere praktijken betrokken is, maar meestal vanuit de lerares. Soms wordt de situatie beklemmend, op andere momenten is de spanning minder. Maar vooral aan het einde van het boek, als alle draden samenkomen, snijdt het verhaal je soms bijna de adem af. Knap dat iemand zo’n boek kan schrijven!

Over het verhaal ga ik verder niet veel vertellen. Het boek is gebaseerd op waargebeurde verhalen. Onvoorstelbaar, vind ik zelf, dat zulke dingen blijkbaar gebeuren. De auteur beseft dat blijkbaar zelf ook, want op de eerste pagina van haar boek schrijft ze:

Als er weinig bewijzen zijn,

Is het dan niet waar?

Om het te kunnen stoppen,

Moeten we het geloven.

Het ongelooflijke kan toch werkelijk gebeurd zijn. Signalen moeten we serieus nemen en niet bagatelliseren. Juist in deze weken wordt daarover in de media veel gepraat onder de hashtag #metoo. We willen het liever niet horen, betwijfelen het waarheidsgehalte van verhalen of wijzen met de vinger naar degene die met een verhaal naar buiten komt.

Dit verhaal laat op een indringende manier zien, dat signalen serieus genomen moeten worden. Ook komt in dit verhaal duidelijk naar voren dat instanties niet altijd direct klaarstaan om mee te denken of mee te zoeken. Dan moet iemand (in dit geval de lerares) lang op eigen houtje opereren.  Totdat er hulp komt, uit onverwachte hoek.

Ik las Nobody van Mirelle Boerma als e-book. Uitgegeven door de Crime Company (mei 2014), telt dit boek 280 pagina’s.