Eergisteren weer op bezoek geweest bij mijn moeder. Ze woont
al 10 jaar in een verzorgingshuis. Afgelopen voorjaar is ze 90 geworden en het
laatste jaar is ze behoorlijk dement geworden. Dat maakt onze bezoekjes aan
haar anders. Een gesprek kun je eigenlijk niet meer voeren, het gaat over heel
simpele dingen. We drinken gezellig koffie, met iets lekkers erbij, en sluiten
ons bezoekje meestal af met een glaasje advocaat met slagroom. We knuffelen
meer en zeggen vaker (dan vroeger) dat we van haar houden. Ouderwets gezellig,
vind ze onze bezoekjes. Ze zou ons ook altijd nét bellen of we weer een keer
komen, al weet ze al een hele tijd niet meer met de telefoon om te gaan. Het
abonnement is zelfs opgezegd, net als dat van de krant. De tafel ligt altijd
vol met oude fotoboeken. Daar herkent ze ons nog op, van degenen die op bezoek
komen weet ze vaak de namen niet meer.
Waarom dit persoonlijke verhaal? Ik las vorige maand het
boekje Ma van Hugo Borst over zijn
moeder. De schrijver, ook bekend als voetbalcriticus en columnist, heeft sinds
oktober 2014 in het AD Magazine
kroniekjes geschreven over zijn moeder. Deze stukjes heeft hij nu bewerkt,
aangevuld en gebundeld tot een mooi, handzaam en vlot lezend boekje. Korte
hoofdstukjes, waarin van alles voorbijkomt. Moeder Borst woont in het begin nog
thuis, maar lijdt aan dementie, waardoor verhuizing naar een verpleeghuis
onvermijdelijk wordt. Heel herkenbaar en ontroerend wordt beschreven hoe moeder
verandert, de zorg steeds zwaarder wordt en hoe het gaat als je moeder in een
verpleeghuis verblijft. Allerlei herinneringen aan vroeger komen boven, plastisch
worden ook heel dagelijkse dingen besproken, die vroeger te privé waren.
Ik heb dit boek echt met een lach en een traan en veel
herkenning gelezen. Dat het boek voorziet in een behoefte blijkt wel uit de
oplage: binnen twee maanden beleefde het boek zijn tweede druk. Het is echt een
aanrader, om niet te zeggen verplichte kost, voor iedereen die met een
dergelijke situatie te maken heeft. En dat worden er steeds meer, nu ouders /
ouderen steeds langer thuis blijven wonen en er meer druk komt te liggen bij
mantelzorgers.
Inderdaad mooi verhaal en zeer herkenbare stukken...
BeantwoordenVerwijderen